بازی برای کودکان یک نیاز اجتناب ناپذیر است، می توان گفت بازی برای کودکان همان اهمیت را دارد که آب برای ماهی ها و اکسیژن برای تمام موجودات.

کودکان روحیات متفاوتی دارند و با توجه به ویژگی های خود، بازی های مختلفی را تجربه می کنند. عواملی که در انتخاب نوع بازی کودکان دخالت دارد عبارتند از: تفاوت های فردی، میزان سلامتی، سطح رشد جسمی و حرکتی، بهره ی هوشی، جنسیت، خلاقیت، فرهنگ خانواده و موقعیت جفرافیایی. بر همین اساس بازی به انواع گوناگون تقسیم می شود.

اجتماعی شدن
اجتماعی شدن فرایندی است که طی آن کودک ناتوان به تدریج به شخص خود آگاه، دانا و ورزیده در شیوه های فرهنگی که در آن متولد گردیده است تبدیل می شود. اجتماعی شدن نوعی برنامه ریزی فرهنگی نیست که در آن کودک تأثیراتی را که با آنها برخورد می کند به طـور انفعالی جذب نماید. اجتماعی شدن فرایندی است که به انسان، راه های زندگی کردن در جامعه را می آموزد و شخصیت می دهد و ظــرفیت های او را در جهت انجام وظـایف فردی و به عنوان عضو جامعه، توسعه می بخشد.

هر چه امکان بازی های سالم و سازنده بیشتر باشد ، فکر و ذهن کودک بهتر پرورش یافته و خصوصیت های اجتماعی او بهبود می یابد. زمانی که کودکان قادر به کنترل عضلات خود شدند، مرحله تماس با محیط فرا می رسد. به طـوری که با کنجکاوی می خواهند از مسائل پیرامون خود آگاه شوند و کسب این آگاهی ها مستلزم خروج ازدنیای فردی و ورود به اجتماع، ایجاد و برقراری کنش متقابل با محیط است از این رو با گروه کودکان مهد کودک الفبا همراه شدیم تا ببینیم که تاثیرپذیری کودکان در محیط سیرک به چه صورت است و شاهد آن باشیم آیا از اثر پیگمالیون در راسـتای رشد کودکان می توان بهر برداری بهینه نمود و تاثیر گذاشت